Η Ρότα ακουμπάει στον Ατλαντικό. Που είναι ωκεανός. Που πάει να πει, μια αίσθηση τελείως διαφορετική από την κλειστή Μεσόγειο και από το ακόμη πιο κλειστό Αιγαίο πέλαγος με τα δεκάδες νησιά.
Ο Ατλαντικός δημιουργεί τεράστιες παραλίες κάνοντας την πόλη των 30,000 κατοίκων έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό, με ήπιο κλίμα κι ένα σταθερό αεράκι που κρατάει τις θερμοκρασίες κάτω από τους 30 βαθμούς τον Αύγουστο.
Ηλιόλουστη κι επίπεδη προσφέρει χαλαρές μεσημεριανές βόλτες στην ωραία διαμορφωμένη παραλία της και στο παλιό κομμάτι της με τα παραδοσιακά σπίτια, τα γραφικά σοκάκια, τις κρεμαστές ανθρωπόμορφες γλάστρες με τα χαρακτηριστικά γεράνια.
Στη δυτική άκρη της Ανδαλουσίας, στον κόλπο του Κάντιθ και σε απόσταση 45 χιλιομέτρων από αυτό, προσφέρει μια λευκή του ασβέστη και κίτρινη της ώχρας οπτική ευχαρίστηση, ενώ ο ωκεανός δημιουργεί ένα συνεχές βουερό ηχοτοπίο, χαρακτηριστικό της απεραντοσύνης του.
- Η θέση της στρατηγική και η ιστορία της πλούσια, με την ίδρυσή της να αποδίδεται στον Ηρακλή που στην περιοχή πραγματοποίησε τους τελευταίους άθλους του: τα Βόδια του Γηρηόνη και τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων. Οι Φοίνικες ήταν εκείνοι που ιστορικά ίδρυσαν την πόλη, την ίδια περίπου περίοδο με το Κάντιθ, τον 14ο αιώνα π.Χ. ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Ασταρόθ μιας σπουδαίας αυτοκρατορίας, αυτής της Ταρτησσού, που αναπτύχθηκε στην περιοχή από τη Σεβίλλη ως το Γιβραλτάρ και τις Ηράκλειες Στήλες που οριοθετούσαν το τέλος του γνωστού κόσμου προς τη Δύση.
Η πόλη έχει επηρεαστεί από διάφορους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Ρωμαίων, των Βησιγότθων, των Μαυριτανών και των Χριστιανών. 
- Κατά τον Μεσαίωνα, ήταν ένα σημαντικό λιμάνι που συνδέθηκε με το εμπόριο και τη ναυσιπλοΐα. Η πόλη άλλαξε χέρια, ακόμη και ως γαμήλιο δώρο, ανάμεσα στους Δούκες του Ισπανικού στέμματος, δέχθηκε επιδρομή από Σταυροφόρους (1217), ισχυροποίησε μέσα στο χρόνο τη θέση της για το εμπόριο με την Αφρική.
- Σημαντικότερο πολιτιστικό αξιοθέατο το Κάστρο της Λούνα (Castillo de Luna), ένα εντυπωσιακό φρούριο του 13ου αιώνα, έδρα του Δημαρχείου σήμερα και σημείο της ανακατάκτησης της περιοχής από τους Χριστιανούς βασιλείς και της σταδιακής εκδίωξης των Μαυριτανών από τα εδάφη της Ισπανίας, άρα και ολόκληρης της Ευρώπης.
- Στους νεότερους χρόνους, η δραστηριότητα της πόλης οργανώθηκε γύρω από τη ναυτική βάση Ρότα, μια κοινή ναυτική βάση της Ισπανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία άνοιξε το 1955 (και φιλοξενεί επίσης μονάδες του Σώματος Πεζοναυτών και της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ). Πρώτος και τελευταίος σταθμός των Αμερικανών μετά τη Μεσόγειο, η αμερικανική παρουσία συνεισέφερε άμεσα ή έμμεσα έως και στο 80% της οικονομίας της Ρότα. Τα πράγματα άλλαξαν από το1995 και μετά, όταν σύγχρονες υποδομές επέτρεψαν στον ντόπιο πληθυσμό να στραφεί σε τουριστικές δραστηριότητες, που αποτελούν πλέον την κύρια πηγή εσόδων.
Βαμβάκι, ηλίανθοι, πιπεριές, ντομάτες και κολοκύθες καλλιεργούνται στη γύρω περιοχή, με τις τελευταίες να αποτελούν κι ένα είδος εμβλήματος της πόλης: 150, λένε, είναι τα γλυπτά κολοκύθας που μπορείς να εντοπίσεις στη βόλτα σου στα ήσυχα στενά και τα πλατειάκια που ανοίγονται μπροστά από μικρές εκκλησίες!
Κι ενώ οι ωκεάνιοι κυματισμοί, οι άνεμοι που έρχονται από πέρατα, το ξέσπασμα της θάλασσας στην ξηρά θα περίμενε κανείς να αγριεύουν και τους ανθρώπους, ηρεμία και φως είναι αυτά που παίρνει ο επισκέπτης μαζί του από αυτό το μέρος των μυθικών τεράτων και των μεγάλων θεϊκών μορφών όπως ο Ηρακλής ή ο φοινικικός Μέλκαρτ που συναντήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή και οι λατρείες τους συγχωνεύθηκαν.
Ξεναγοί μου στη βόλτα στην πόλη, η Thelma και ο Alejandro, της Β’ Λυκείου που μού έδειξαν τα σημαντικά μνημεία με ωραία σχόλια για τη ζωή τους εδώ, τις συνήθειες των ντόπιων με τη μεσημεριανή τους επίσκεψη στα tapas bars για ένα ποτήρι μπύρα και μεζέ ψαράκια και όστρακα της περιοχής, τη μεγάλη γιορτή της Άνοιξης όταν φοράνε την παραδοσιακή στολή με τα πουά της Σεβιλλιάνας και γεμίζουν τους δρόμους. Η Thelma ξέρει να χορεύει και μιλάει με πάθος για τον τόπο της, εδώ θέλει να ζήσει και γενικά, δεν θ’ αφήσει ποτέ την Ανδαλουσία. Ο Alejandro θέλει να ταξιδέψει, να ζήσει αλλού, τα δυο παιδιά είναι οι δύο όψεις του μέλλοντος για τους νέους ανθρώπους της επαρχίας, με σκέψεις και ανησυχίες που δεν μας είναι άγνωστες στην Ελλάδα, ίσα ίσα, νιώθω οικεία και με κοινό προβληματισμό με τον κόσμο που συναναστρέφομαι εδώ.
Η βόλτα μας τελειώνει στο σημείο Besame en esta esquina. Φίλησέ με σ’ αυτή τη γωνία, δηλαδή! Είναι το άγγιγμα του τουρισμού στην πόλη τους και με παιχνιδιάρικη διάθεση το επιδεικνύουν. Ευχαριστώ κι αποχαιρετώ χαμογελώντας πίσω από την πλάτη τους…
Ανοίγουν τα σχολεία...
Castillo de Luna είναι και το όνομα του σχολείου που με φιλοξενεί για δυο μέρες, 9 και 10 Ιανουαρίου 2025. Tο νέο έτος με βρίσκει να διδάσκω σε ισπανικές τάξεις, Γ΄και Δ΄Γυμνασίου, και σε δύο τμήματα της Α΄ Λυκείου, τηρουμένων των αναλογιών με το ελληνικό σχολείο.
Το σχολείο είναι Castillo, Κάστρο, με ποικίλες αναγνώσεις: κάστρο για την πόλη και την τοπική παράδοση. Κάστρο για τον πολιτισμό και τη γνώση του κόσμου.
Κάστρο για την οχύρωση με θετικό τρόπο των ατόμων απέναντι στη μισαλλοδοξία και τα στερεότυπα, καθώς το σχολείο έχει έντονη εξωστρέφεια με προγράμματα Erasmus+, πολλά projects, ενδυνάμωσης, φιλαναγνωσίας, καλλιτεχνικά.
Είναι ένα δίγλωσσο σχολείο, με κάποια μαθήματα να γίνονται υποχρεωτικά στα αγγλικά, προσφέρει σπουδές Baccillerato στις τέχνες και το απόγευμα φιλοξενεί Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας.
Θερμή η υποδοχή από την Mª Paz Lourtau López, εκπαιδευτικό Αγγλικής Γλώσσας, Υποδιευθύντρια Σπουδών και Συντονίστρια Erasmus+ του σχολείου.
Περιδιαβαίνουμε τους χώρους, μιλάμε για τα εκπαιδευτικά μας συστήματα, συγκρίνουμε και σχολιάζουμε, τις αδυναμίες κυρίως, μοιραζόμαστε ανησυχίες και σχέδια βελτίωσης.
Ζεσταίνει την καρδιά μου η σχολική βιβλιοθήκη. Με μόνιμη βιβλιοθηκάριο την υπέροχη Lourdes, είναι ένας ζωντανός χώρος με θεματικές γωνιές, ποικίλες δράσεις, έμφαση στη χαρά της ανάγνωσης και τη συνεχή προσπάθεια να μείνουν τα παιδιά κοντά στο βιβλίο. Χωρίς ταμπού, η Lourdes Couñago προωθεί βιβλία για φεμινιστικά και ΛΟΑΤΚΙ θέματα, λατρεύει τον Πόλεμο των Άστρων και ξέρει τα πάντα για τους ήρωες, συγκεντρώνει βιβλία για άτομα με μαθησιακές και άλλες δυσκολίες, ετοιμάζεται φέτος να αποχαιρετήσει την πρώτη γενιά –όσο είναι στο σχολείο- παιδιών που τα ξέρει από την Α΄Γυμνασίου και μεγάλωσαν μέσα και στη βιβλιοθήκη του σχολείου τους.
H Mari Paz με συστήνει στο Διευθυντή και σε συναδέλφους, κλασικά σοκολατάκια Παυλίδη και αμυγδάλου ΙΟΝ φέρνουν μια ελληνική γεύση στο Σύλλογο, καλές κουβέντες και φιλική διάθεση απ’ όλο το διδακτικό προσωπικό δημιουργούν ατμόσφαιρα άνεσης που μαλακώνει ένα ομολογούμενο άγχος για τη διδασκαλία που έχω να κάνω.
Εδώ η γωνιά του Erasmus+ από το δυναμικό άνοιγμα του σχολείου στην ευρωπαϊκότητα. Με την Mari Paz συζητάμε τη συνέχιση της συνεργασίας μας και σχεδιάζουμε πιθανή επίσκεψη συναδέλφων και μαθητών/τριών στο σχολείο μας με την καινούργια σχολική χρονια
Οι εκπαιδευτικοί που με δέχονται στις τάξεις τους, μού αφήνουν χώρο και με βοηθάνε πολύ ουσιαστικά, με μετάφραση και παρότρυνση των παιδιών σε συμμετοχή. Τους/Τις αναφέρω ονομαστικά και τους/τις ευχαριστώ ξανά: Javier Parra,Helena Linde, Ilde Martín, Rocío Iglesias, Santiago Manzorro, José Manuel Martos.
Έχω ετοιμάσει τρεις παρουσιάσεις. Όπως κάθε φορά, η κινητικότητα Erasmus είναι για μένα αφορμή γνωριμίας μ’ έναν τόπο, την ιστορία του, την κουλτούρα του. Ταυτόχρονα, νιώθω την ευθύνη της …ελληνικότητας, με κάποιο τρόπο οι άνθρωποι περιμένουν από τους Έλληνες να φανούν αντάξιοι του παρελθόντος τους και να δείξουν ένα θετικό παρόν, σκέφτομαι, και το άγχος μεγαλώνει!
Οι τίτλοι οδηγούν στο υλικό που παρουσιάστηκε σε τμήματα του σχολείου.
Η άμεση δημοκρατία της αρχαιότητας στις αμεσοδημοκρατικές απόπειρες στα σχολικά συμβούλια, στα πρωτοβάθμια σωματεία, στους συλλόγους της γειτονιάς. Οι σημερινές προκλήσεις για το πολίτευμα που καλείται να υπερασπιστεί τα Δικαιώματα των Ανθρώπων και ειδικά των ευάλωτων ομάδων και των ατόμων σε δυσκολία. Οι φωτογραφίες του Γιάννη Μπεχράκη από τη διάβαση προσφύγων στα ελληνικά νερά, η αποτύπωση της απόγνωσης και της δύναμης, του πόνου και της αλληλεγγύης αισθητοποιούν τη θεωρία.
Σωκράτης, Πλάτωνας και Αριστοτέλης, οι ρίζες της Δυτικής Φιλοσοφίας, το Δίλημμα του Τρένου, η ανακούφιση του φιλοσοφείν: καθοδήγηση δια βίου, εσωτερική ειρήνη, ηθική εστίαση, ενδυνάμωση της κοινότητας, κριτική σκέψη, βιωσιμότητα.
Τι είχε να κάνει ο Ηρακλής τόσο μακριά από το «σπίτι»;
Η παρουσία των Ελλήνων και των Φοινίκων στη Μεσόγειο: Οικονομικός και αποικιακός ανταγωνισμός στον αρχαίο κόσμο – ο Ηρακλής και οι μύθοι για το τέλος του κόσμου, η μυθολογική ίδρυση της Ρότα και του Κάντιθ, ιδέες και θεοί που ανακατεύονται, οι κόσμοι ανταλλάσσονται!
Τα μαθήματα πάνε καλά. Η κάθε διδακτική ώρα είναι μια ολόκληρη ωρολογιακή κι αυτό είναι παράξενο γιατί υπάρχει σαφώς χρόνος για παρουσίαση και συζήτηση. Αφήνοντας στα τμήματα το δικαίωμα επιλογής ανάμεσα στα ΡΡΤ, τα παιδιά παρακολουθούν και συμμετέχουν. Κάποιες/οι ξέρουν πολλά για την ελληνική ιστορία και τέχνη, αλλά εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ενδιαφέρονται για τη φιλοσοφία και γνωρίζουν πρόσωπα και ιδέες.
Η έννοια της δημοκρατίας ενδιαφέρει ιδιαίτερα και εντύπωση προκαλούν οι φωτογραφίες του Γιάννη Μπεχράκη. Οι αναφορές στο προσφυγικό-μεταναστευτικό μάς βρίσκουν σε κοινό προβληματισμό για τις χώρες μας που είναι πύλες εισόδου για πληθυσμούς σε δυσκολίες. Ρωτούν να μάθουν για τη σύγχρονη Ελλάδα και κάποιοι-ες γνωρίζουν για την οικονομική κρίση και αναρωτιούνται αν την έχουμε ξεπεράσει, ενώ κάνουν συγκρίσεις με τη δική τους ζωή. Μιλάνε για τον υπερτουρισμό και σημειώνουν τη χαλαρότητα της πόλης τους αν και αρκετές/οί θέλουν να φύγουν.
Έχω αυτή την αίσθηση, ότι είμαι υπεύθυνη για μια καλή παρουσίαση της ελληνικής ταυτότητας και του τρόπου που διαχειριζόμαστε το παρελθόν μας. Ταυτόχρονα, απαντώ με ειλικρίνεια σε πιο «δύσκολες» ερωτήσεις, ενώ και οι συνάδελφοι παροτρύνουν τα παιδιά να δοκιμάσουν τις γνώσεις τους, να εκφράσουν τις απόψεις τους και να παρουσιάσουν τη δική τους πραγματικότητα σ’ εμένα, τη φιλοξενούμενη.
Στα τμήματα που επισκέπτομαι φέρνω δώρο φιλοξενίας υπέροχους σελιδοδείκτες που κατασκεύασαν μαθήτριες/τές μου στην Πετρούπολη. Μια απίστευτη ποικιλία σχεδίων, χρωμάτων και λέξεων στολίζουν αυτά τα μικρά δώρα και όπου είναι γραμμένα λόγια ή ονόματα στα ελληνικά, τα παιδιά ζητάνε να τους τα μεταφράσω. Στο μυαλό μου, λέξεις όπως ανταλλαγές, ταξίδια, διεύρυνση, επαφή, μέλλον, νεότητα σε κίνηση, γνωριμίες, ευκαιρίες, δυνατότητες…
Την Πέμπτη μπαίνω και σε μια ιδιαίτερη τάξη. Είναι το μάθημα επιλογής Κλασικές Σπουδές με Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά και τα παιδιά με εντυπωσιάζουν. Εννιά άτομα έχουν επιλέξει να διδαχθούν αυτά τα αντικείμενα κι ο καθηγητής τους José με εκπλήσσει με 18 σελίδες ελληνικές λέξεις και την επίδρασή τους στην ισπανική γλώσσα! Μιλάμε για τις ισπανικές λέξεις με ελληνική ρίζα, για την αρχική σημασία των λέξεων, για την αλλαγή νοήματος μέσα στο χρόνο και για το εύρος των γλωσσικών δανείων ανάμεσα στους λαούς. Είναι όλα παιδιά προβληματισμένα και επικοινωνιακά και δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι οι Ανθρωπιστικές Σπουδές πλαταίνουν τους ορίζοντες, τη σκέψη, τη γλώσσα.
Και, ω, τι έκπληξη, αυτές οι δύο σκάλες, γραμμένες σε παλαιότερο project για την ελληνική γλώσσα!
Είναι συνολικά μια εμπειρία διαφορετική το να διδάσκεις σε ξένο σχολείο. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, τα παιδιά είναι ίδια παντού, σκέφτεσαι, τα μαθήματα ενδιαφέροντα ή ανιαρά, άλλες/οι τα καταφέρνουν στο ένα , βαριούνται ή δυσκολεύονται στο άλλο, τι ν’ αλλάζει; Κι όμως, είναι αλλιώς να μιλάς σε παιδιά στη χώρα σου κι αλλιώς να κάνεις το ίδιο σε μια ξένη χώρα.
Διδάσκοντας σε ξένους/ες, καταλαβαίνεις, επιπλέον, ότι πρέπει τα λόγια μας να είναι προσεκτικά, να σεβόμαστε το άλλο που μέσα από τις συνήθειες και την καθημερινότητα της σχολικής ζωής εκφράζει μια ολόκληρη κοινωνία, να κρατάμε εντυπώσεις για να μοιραστούμε πίσω στο δικό μας σχολείο. Γιατί τα παιδιά, παντού, θέλουν να μαθαίνουν για άλλα παιδιά και πώς περνάνε τη ζωή τους, γιατί προβληματίζονται πάνω σ’ αυτό το άλλο, γιατί θέλουν να γνωρίσουν κάτι καινούργιο και γιατί μαθαίνουν καλύτερα, τελικά, όταν ξεφεύγουν από την ύλη και τις υποχρεώσεις της.
Λίγο πριν τον αποχαιρετισμό, στέκομαι στο bazaar που έχει στηθεί στο αίθριο του σχολείου με αντικείμενα και ρούχα που έχουν φέρει τα παιδιά. Εντυπωσιακή ποικιλία και πολύ χαμηλές οι τιμές, η δράση αναμένεται να αποδώσει ένα μεγάλο ποσό –όπως και άλλες χρονιές- που φέτος θα διατεθεί σε οικογένειες μαθητών/τριών με οικονομικές δυσκολίες. Κι έτσι, ζωηρεύει το σχολείο, ανοίγεται στην κοινωνία, συμμετέχει στη ζωή.
Φεύγοντας, μια τελευταία παρατήρηση που αφορά και σε ολόκληρη τη χώρα και τις πολιτικές που υιοθετεί. Διασταυρώνομαι και κρατάω την πόρτα για ένα ευγενικό κορίτσι σε αμαξίδιο, που κινείται άνετα ανάμεσα στις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές της σε όλους τους χώρους του σχολείου της. Δεν είναι ένα πανάκριβο σχολείο, δεν είναι ένα ειδικό σχολείο, δεν είναι ένα προνομιούχο σχολείο. Είδα την προσβασιμότητα παντού στην Ισπανία, από το IES Castillo de Luna ως την παραλία της Ρότα και στα στενά δρομάκια των παραδοσιακών συνοικιών των πόλεων. Σκέφτομαι απλώς ότι είναι αυτό μια εικόνα συμπερίληψης, ανθρώπινη κι ενθαρρυντική, μια διαρκής υπενθύμιση, ανάμεσα σ’ άλλα, ότι οι άνθρωποι “χωράνε” όλοι και παντού…
Η αγαπητή Mari Paz έγραψε ένα σημείωμα για την επίσκεψή μου στο σχολείο τους. Εδώ μια μετάφραση από την ιστοσελίδα τους. Θερμά τους ευχαριστώ!
Η Θεοδώρα είχε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μια διδακτική κινητικότητα στο σχολείο μας στις 9 και 10 Ιανουαρίου. Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, αποτέλεσε μέρος της διδακτικής μας ομάδας και δίδαξε στα αγγλικά σε μαθητές της Γ΄Γυμνασίου, σε ένα τμήμα της Δ΄ Γυμνασίου και σε δύο μικτά τμήματα της Α΄ Λυκείου. Τα θέματα που ανέπτυξε ήταν: • Η έννοια της Δημοκρατίας: Το πολιτικό σύστημα της άμεσης δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα σε σύγκριση με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η δημοκρατία σήμερα, στο πλαίσιο της προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των ευάλωτων ή ατόμων με αναπηρίες. • Οι φιλόσοφοι της Αρχαίας Ελλάδας, με έμφαση στον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, καθώς και στη σημασία της Φιλοσοφίας σε σύγχρονα ζητήματα. • Η παρουσία των Ελλήνων και των Φοινίκων στη Μεσόγειο: Ο οικονομικός και αποικιακός ανταγωνισμός του αρχαίου κόσμου - μύθοι για το τέλος του κόσμου και ο Ηρακλής (ο μυθολογικός ιδρυτής της Ρότα και του Κάδιθ) - Επιρροές στον ισπανικό χώρο και στην περιοχή του Κάδιθ. Εκτός από τη διδασκαλία, είχαμε επίσης την ευκαιρία να ανταλλάξουμε βασικές πληροφορίες σχετικά με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, εξετάζοντας τις ομοιότητες και τις διαφορές του με το ισπανικό. Η Θεοδώρα εξοικειώθηκε επίσης με τη βασική λειτουργία της σχολικής μας βιβλιοθήκης και τη δραστήρια βιβλιοθηκάριό μας, Λούρδες, με την οποία συζήτησε θέματα όπως η προώθηση της ανάγνωσης και οι δράσεις της βιβλιοθήκης που συμβάλλουν στη βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας. Για να γνωρίσει την υπέροχη πόλη μας και τα πιο εμβληματικά της σημεία, δύο μαθητές της Β’ Λυκείου, η Θέλμα και ο Αλεχάντρο, τη συνόδευσαν στο ιστορικό κέντρο της Ρότα και της εξήγησαν στα αγγλικά τα κύρια χαρακτηριστικά των κτιρίων και των κεντρικών δρόμων, προσθέτοντας πληροφορίες για τη ζωή στη Ρότα και τους κατοίκους της. Η Θεοδώρα είναι εξαιρετικά ευγνώμων στο σχολείο μας, στους μαθητές, στους εκπαιδευτικούς και σε όλους όσοι συνέβαλαν σε αυτήν τη μοναδική εμπειρία και ανυπομονεί να την επαναλάβει όποτε της δοθεί η ευκαιρία. Επιπλέον, αυτή η συνεργασία συνέβαλε στην ενίσχυση των δεσμών με το εκπαιδευτικό της ίδρυμα, δημιουργώντας μια συνεργασία για μελλοντικά προγράμματα Erasmus που θα περιλαμβάνουν κινητικότητες μαθητών και από τις δύο πλευρές. Στο IES Castillo de Luna είμαστε ενθουσιασμένοι που θα συνεργαστούμε με το σχολείο της για δράσεις με τους μαθητές μας στην αρχή του επόμενου σχολικού έτους και θα υποδεχτούμε τους Έλληνες μαθητές μόλις τους δοθεί η ευκαιρία να επισκεφθούν την Ισπανία. Ευχαριστούμε όλους όσοι συνέβαλαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη θερμή της υποδοχή και χαιρόμαστε που μπορούμε να μοιραστούμε ένα ακόμη κομμάτι της ευρωπαϊκής κουλτούρας με ολόκληρη την εκπαιδευτική μας κοινότητα. Σας αφήνουμε μια παρουσίαση του σχολείου της. Ρίξτε μια ματιά – αξίζει τον κόπο!
