Όλα είναι θέμα νοοτροπίας, του τρόπου που ο καθένας μας βλέπει τη ζωή. ‘Όπως ακριβώς συμβαίνει και με ένα ποτήρι που έχει νερό μέχρι τη μέση: Ο αισιόδοξος θα πει ότι είναι μισογεμάτο, ενώ ο απαισιόδοξος το βλέπει μισοάδειο!
Έτσι και στο σχολείο. Κάποιοι μαθητές πιστεύουν ότι με τη μελέτη συνεχώς βελτιώνονται όχι μόνο ως μαθητές, αλλά και ως προσωπικότητες. Αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες των μαθημάτων με θάρρος και διάθεση να τις ξεπεράσουν. Είναι μαθητές με «Νοοτροπία Ανάπτυξης».
Κάποιοι άλλοι θεωρούν τις σχολικές υποχρεώσεις «βουνό», που αρνούνται να το ανέβουν, γιατί «δεν θέλουν» ή «δεν μπορούν». Μήπως στην πραγματικότητα φοβούνται ότι είναι πολύ ψηλό για αυτούς; Αν είναι έτσι, τι τους έχει αποθαρρύνει; Μήπως η «Σταθερή Νοοτροπία» τους;
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τι είναι η μία και τί είναι η άλλη νοοτροπία.
Ποιες σκέψεις περνούν από το μυαλό ενός μαθητή με «Νοοτροπία Ανάπτυξης», ή με Growth mindset (για να το πούμε με την αγγλική ορολογία);
- Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, εγώ δεν εγκαταλείπω.
- Ξέρω πως για να πετύχω τους στόχους μου χρειάζομαι χρόνο και προσπάθεια.
- Μπορώ να αντιμετωπίσω τους φόβους μου με θάρρος.
- Μπορώ να καταφέρω οτιδήποτε θέσω ως στόχο.
- Δεν τα κατάφερα ακόμα, αλλά σύντομα θα τα καταφέρω.
- Μαθαίνω από τα λάθη μου, δεν τα φοβάμαι.
- Πιστεύω στον εαυτό μου και νιώθω αυτοπεποίθηση.
Πώς σκέφτεται ένας μαθητής με «Σταθερή Νοοτροπία», ή αλλιώς Fixed Mindset;
- Αυτό είναι πολύ δύσκολο, το εγκαταλείπω.
- Γιατί να προσπαθήσω, αφού έτσι κι αλλιώς θα αποτύχω;
- Δεν είναι η καλύτερη εργασία μου, αλλά… δεν βαριέσαι, καλή είναι…
- Δεν είμαι τόσο ικανή όσο η συμμαθήτριά μου, ποτέ δεν θα καταφέρω αυτό που καταφέρνει εκείνη.
- Δεν μπορώ να το κάνω! Δεν είμαι αρκετά καλή.
- Με ενοχλεί όταν δεν έχω δίκιο ή όταν κάνω λάθος.
Αλήθεια, ποιος από τους δύο δείχνει λιγότερο αγχωμένος και σίγουρος για τον εαυτό του;