Η κεντρική και πιο φημισμένη πλατεία της Νίκαιας, περιτριγυρισμένη από τις κόκκινες προσόψεις των κτιρίων, μεταξύ αυτών και των Galeries Lafayette, και σπαρμένη με ασπρόμαυρα πλακάκια είναι η καρδιά της Νίκαιας.
Φτιάχτηκε το 1840 για να συνδέσει την παλιά πόλη (Vieux Nice), με την φανταχτερή καινούρια που από το τέλος του 18ου αιώνα αποτελούσε τον αγαπημένο χειμερινό προορισμό της αγγλικής και αργότερα ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Από εκεί μπορείς να φτάσεις στην φημισμένη Promenade des Anglais αλλά και στην εμπορική και πολυσύχναστη λεωφόρο Jean Médecin.
Δεσπόζει και φαίνεται δυστυχώς απ’ όπου κι αν βρίσκεσαι ένα αμφίβολης ομορφιάς συντριβάνι αφιερωμένο στον Ήλιο και μια ακατανόητη σύγχρονη εγκατάσταση (συγχωρέστε την αυθάδειά μου) του Ισπανού Jaume Plensa με τίτλο : “Conversation in Nice” που αποτελείται από 7 αγάλματα σε ύψος 10 μέτρων κι είναι οι ήπειροι που συνομιλούν, το conversation που λέγαμε. Το βράδυ φωτίζονται.
Είναι το σημείο αναφοράς και συνάντησης της Νίκαιας κι είναι γι αυτό πάντα γεμάτη κόσμο και χαρούμενη φασαρία.
Lycée Masséna
Δημόσιο Λύκειο της Νίκαιας που βρίσκεται στον χώρο που παλιά βρισκόταν μοναστήρι. Το 1792 (εποχή της 3ης περιόδου της Γαλλικής Επανάστασης) το κτίριο άλλαξε χρήση κι έγινε σχολείο. Το 1812 έγινε Λύκειο για αγόρια φυσικά. Ακολούθησε την μπερδεμένη ιστορία της πόλης της Νίκαιας κι από το 1860 που η Νίκαια προσαρτήθηκε οριστικά στην Γαλλία αρχίζει η σύγχρονη ιστορία του.
Το 1944, λίγες μόνο μέρες μετά τη απόβαση των συμμάχων στην Νορμανδία 5 μαθητές συλλαμβάνονται κι εκτελούνται από την Γκεστάπο… Η 11η Ιουνίου τιμάται κάθε χρόνο στο σχολείο στη μνήμη των εκτελεσμένων μαθητών.
Από το 1963 παίρνει το όνομα του André Masséna και υιοθετεί το σύνθημα : «οι ουρανοί είναι ανοιχτοί για όσους έχουν φτερά»
Ονομαστό για την αρχιτεκτονική του αποτελεί ιστορικό μνημείο στο οποίο δεσπόζει πύργος με ρολόι όπου αναγράφεται στα λατινικά : «Εύχομαι να μετράω μόνο τις ευτυχισμένες ώρες»
Ποιος ήταν τέλος πάντων αυτός ο André Masséna;
Προφανώς γεννημένος στην Νίκαια το 1758, όταν η Νίκαια ανήκε ακόμα στο βασίλειο της Σαρδηνίας (μπερδεμένη ιστορία) ήταν ένας από τους 18 στρατάρχες του Ναπολέοντα.
Αναδείχθηκε και κατέκτησε το βαθμό του στρατάρχη χάρη στις ικανότητες του, την περίοδο της Επανάστασης και των επακόλουθων Ναπολεόντειων πολέμων κι όχι λόγω καταγωγής. Ήταν άλλωστε παιδί ενός εμπόρου κρασιού, κι έμεινε ορφανός πολύ νωρίς.
Λέγεται ότι ο Ναπολέων τον αποκαλούσε «Αγαπημένο παιδί της Νίκης» και τον θεωρούσε τον πιο σπουδαίο στρατιώτη του. Πέθανε το 1817 στο Παρίσι, 2 μόλις χρόνια μετά τον Ναπολέοντα και ο τάφος του βρίσκεται στο φημισμένο νεκροταφείο Père Lachaise.